Ik wil meer zijn dan een denker – ook een beweger, een verhalenverteller, iemand die de wereld begrijpt via de pedalen en de ademhaling. Mijn werk nodigt uit tot reflectie, maar ook tot actie. Misschien begint het goede leven niet in de boeken, maar in het ritme van het lichaam.
Een keerpunt in mijn leven kwam toen mijn vrouw Hilde ernstig ziek werd en overleed. Toch vond ik opnieuw kracht in beweging. Tijdens een zwemtocht in Indonesië kreeg ik een onverwachte aha-erlebnis: Hilde had me op het hart gedrukt dat ik verder móést gaan. Die gedachte bracht me terug bij de essentie van mijn filosofie: het leven is beweging, zelfs in tijden van rouw. Sindsdien is mijn werk doordrenkt van die ervaring. Ik pleit voor een filosofie die niet wegkijkt van pijn, maar die pijn juist integreert in het denken over het goede leven.
In het artikel “Verwerken, niet vergeten” vertel ik hoe deze ervaring me genadeloos confronteerde met de eindigheid van het bestaan. Als filosoof die het lichaam centraal stelt, moest ik plots nadenken over wat het betekent als dat lichaam ophoudt te bestaan. Ik beschreef de dood van mijn geliefde als een “keiharde confrontatie” en een oefening in amor fati – liefde voor het (nood)lot. Het verlies dompelde mij een tijdlang onder in diepe rouw, een zwaarmoedigheid waarin zelfs sporten niet meer lukte.
Maar kijk, de verrassende wendingen in het leven kunnen twee kanten opgaan: in mijn boek 'De zinnen van het leven' beschrijf ik hoe een nieuwe liefde mij er letterlijk en figuurlijk opnieuw zin in gaf.
Ik schreef door de jaren heen ook over intersubjectiviteit, subjectiviteit en samenleven in “vloeibare tijden”, geïnspireerd door denkers als Zygmunt Bauman. Mijn boeken Wielrennen en Sport als levenskunst groeiden uit tot mijn best verkochte boeken. Ik trachtte daar abstracte ideeën te koppelen aan concrete ervaringen. Zo ontstaat dan een filosofie die niet alleen gelezen wordt, maar vooral geleefd.
Ik heb er als filosoof een academisch loopbaan van 35 jaar opzitten. Een specialist van een bepaald thema of gebied was ik niet. De boeken die ik heb geschreven getuigen van mijn brede interesse in tal van culturele onderwerpen. Zie daarvoor de rubriek 'Boeken' op deze website.
Rode draad in mijn werk is ongetwijfeld het centraal stellen van de lichamelijkheid als onze primaire bron van zin- en betekenisgeving. Dat mijn beste ideeën ontstaan tijdens het fietsen of lopen is dan ook geen loze bewering.
Nu, als emeritus, blijf ik mijn brede filosofische belangstelling verder cultiveren. Heel graag wil ik dit ook met een geïnteresseerd publiek delen. Via mijn blog hier, boeken en lezingen. Wie mij als spreker wil uitnodigen, verwijs ik naar de contactpagina hier.
Ik ben al omschreven als een “wroetende lijffilosoof” die via beweging tot ideeën komt. Zoals Nietzsche al stelde: “Alleen wat onder het lopen is gedacht, heeft waarde.” Ik neemt dat letterlijk. Mijn filosofie ontstaat vaak tijdens het sporten, wanneer het denken zich losmaakt van de stoel en de benen het ritme bepalen.
%20copy%20(1).webp?withoutEnlargement&resize=58,29)
%20copy%20(1).webp?etag=null&sourceContentType=image%2Fwebp&ignoreAspectRatio&resize=230%2B116)
%20copy.webp?etag=undefined&sourceContentType=image%2Fwebp&ignoreAspectRatio&resize=229%2B115)